Château CHENONCEAU przewodnik po zamku.
Twój żywy przewodnik po zamku Chenonceau opowie Tobie historie zamku nad Loara.
Ta wspaniała wycieczka zawiera nie tylko zamek Chenonceau, również zamek
Chambord i Blois.
Château
de Chenonceau
37150 Chenonceaux
Tel : 00.33.2.47.23.44.93.
www.chenonceau.com
Diana de Poitiers 1499 - 1566 W 1547 r. król Henryk II ofiaruje Chenonceau swojej faworycie Dianie de Poitiers, która łączy w sobie urodę, inteligencję i poczucie interesu… Stwarza ona w zamku najbardziej niezwykłe i nowoczesne wówczas ogrody. Budując słynny most na rzece Cher, nadaje zamkowi Chenonceau jego jedyną w świecie architekturę.
Katarzyna Medycejska 1519 – 1589 Wdowa po Henryku II, Katarzyna Medycejska, oddala Dianę, upiększa jeszcze bardziej ogrody i kontynuuje prace architektoniczne. Każe wznieść dwupiętrową galerię, by organizować w niej wystawne uroczystości. Jako regentka, Katarzyna zarządza królestwem ze swojego zielonego gabinetu, wprowadza w Chenonceau włoski przepych i ustanawia władzę młodego króla. Posłuchaj o niej
Ludwika Lotaryńska 1553 – 1601 W 1589 roku, po śmierci swojego męża, Henryka III, Ludwika Lotaryńska wycofuje się do zamku w Chenonceau i przywdziewa białą żałobę, zgodnie z ceremoniałem królewskim. Zostaje zapomniana przez wszystkich i jest jej trudno zachować tryb życia królowej-wdowy. Poświęca swój czas lekturze, dobroczynności i modlitwie. Jej zgon oznacza koniec obecności królewskiej w Chenonceau.
Ludwika Dupin 1706 – 1799 W XVIII wieku, czarująca przedstawicielka okresu Oświecenia, Ludwika Dupin, przywraca zamkowi jego przepych. Prowadzi tutaj elitarny salon i otacza się gronem wybitnych pisarzy, poetów, naukowców oraz filozofów, takich jak Montesquieu, Voltaire lub Rousseau. Ta rozważna protektorka Chenonceau uratuje zamek podczas Rewolucji.
Marguerite Pelouze 1836 - data śmierci nieznana W XIX wieku, Marguerite Pelouze, pochodząca z burżuazji przemysłowej, postanawia w 1864 r. przekształcić zabytek i park na teatr według swojego doskonałego gustu. Przeznacza fortunę na jego restaurację, podobnie jak za czasów Diany de Poitiers. Ponura afera polityczna przyczyni się do jej bankructwa. Chenonceau zostaje sprzedane i kolejno sprzedawane do 1913 r.
Simone Menier 1881 - 1972 Podczas Pierwszej Wojny Światowej, daleko od okopów, Chenonceau poznaje ból wojny. Simone Menier, doświadczona pielęgniarka, zarządza szpitalem zainstalowanym w obu galeriach zamku, przekształconego i wyposażonego na koszt jej rodziny (czekolady Menier). Ponad 2000 rannych znajdzie tu pomoc, aż do 1918 r. Brawura zainspirowała ją do licznych aktów oporu podczas Drugiej Wojny Światowej (1939-1945).
Podwórzec i baszta zwana «la tour des Marques»
Budując zamek w Chenonceau na rzece Cher w XVI
wieku, Thomas Bohier z żoną Katherine Briçonnet burzą fortecę i ufortyfikowany
młyn należące do rodu Marques i zachowują tylko basztę: La Tour des Marques, którą
przebudowują w stylu renesansu. Podwórzec odtwarza plan dawniejszego zamku
średniowiecznego, wyznaczonego fosami. Niedaleko wieży zachowała się studnia
ozdobiona chimerą i orłem - godłem rodu Marques.Zbliżając się do zamku, wzniesionego na
filarach dawnego ufortyfikowanego młyna, dostrzega się monumentalne wrota.
Pochodzą one z epoki Franciszka I, a są wykonane z rzeźbionego i malowanego drewna. Ich lewą stronę zdobi herb
Thomasa Bohier, a prawą jego żony Katherine Briçonnet - budowniczych zamku. Nad
nimi mieści się salamandra - herb Franciszka I oraz napis po łacinie:
„FRANCISCUS DEI GRATIA FRANCORUM REX - CLAUDIA FRANCORUM REGINA” (Franciszek, z
łaski Boga, król Francji i Klaudia, królowa Francji). Na murach znajduje się ciąg tapiserii
flandryjskich z XVI wieku przedstawiających sceny z życia zamku, zaręczyny oraz
polowanie. Kufry są z okresu gotyku i renesansu. W XVI wieku służyły one do
przechowywania srebra stołowego, naczyń stołowych i tapiserii, które dwór
zabierał ze sobą przenosząc się z siedziby do siedziby. Na stropie z widocznymi
belkami można dostrzec dwie przeplatające się litery «C» - znak Katarzyny Medycejskiej. Na posadzce zachowały się pozostałości majoliki z
XVI wieku.
Komnata straży dworskiej
W pomieszczeniu tym przebywali uzbrojeni
strażnicy, na których spoczywał obowiązek zapewnienia królowi ochrony. Kominek
z XVI wieku ozdobiony jest herbem Thomasa Bohier. Na dębowych drzwiach (również
renesansowych), pod płaskorzeźbami świętych patronów (Św. Katarzyny i Św.
Tomasza) obojga budowniczych Chenonceau, znajduje się dewiza Thomasa Bohier i
Katherine Briçonnet : «S’il vient à point, me souviendra» co oznacza: «Jeżeli
zdołam wybudować Chenonceau, nie zostanę zapomniany».
Kaplica
Z Komnaty Straży Dworskiej przechodzi się do
Kaplicy drzwiami, nad którymi wznosi się posąg Dziewicy Maryi. Skrzydła tych
drzwi dębowych przedstawiają Chrystusa i Św. Tomasza oraz cytat z Evangelii
według Św. Jana: „INFER DIGITU TUUM HUC”,: „DNS MEUS ET DEUS ME” («Wyciągnij tu swój palec», «Pan mój i Bóg
mój»). Witraże z XX wieku (1954 r.), których oryginały uległy zniszczeniu na
skutek bombardowania w 1944 roku, zostały wykonane w pracowni szklarskiej
mistrza Maxa Ingranda. W Loggii po prawej stronie znajduje się posąg Matki Bożej
z dzieciątkiem wykonany z marmuru z
Karrary przez Mino da Fiesole. Nad kapliczną nawą dominuje balkon królewski oznaczony datą 1521 r., z którego
królowe brały udział w nabożeństwach. Po prawej stronie ołtarza, znajduje się
rzeźbiona szafka kredensowa z obrobionego kamienia, ozdobiona dewizą rodu
Bohier.
Do dziś można jeszcze odczytać znajdujące się
na ścianach inskrypcje po angielsku pozostawione przez szkockich strażników
królowej Marii Stuart, po prawej stronie od wejścia, noszące datę 1543 r.:
«Gniew człowieka nie spełnia Sprawiedliwości Bożej» i z datą 1546 r. «Nie
dajcie się zwyciężyć Złu». Na ścianach znajdują się obrazy o tematyce
religijnej: - Il Sassoferrato: Dziewica
Maryja w błękitnej chuście - Alonso
Cano: Jezus głoszący kazanie przed Ferdynandem i Izabelą - Jouvenet: Wniebowzięcie - Sebastiano del
Piombo : Złożenie do grobu - Murillo: Święty Antoni z Padwy. - Szkoła Francuska - XV wiek: Zwiastowanie.
Kaplica została uratowana podczas Rewolucji Francuskiej dzięki pomysłowi
ówczesnej dziedziczki, Madame Dupin, zrobienia w niej składu na drewno, ukrywając
w ten sposób charakter religijny tego miejsca
Komnata
diany de Poitiers
Pomieszczenie to było osobistą komnatą
faworyty króla Henryka II, Diany de Poitiers, której król podarował Chenonceau.
W 1559 roku, po śmierci Henryka II, który podczas turnieju rycerskiego został
zabity w pojedynku z kapitanem swojej gwardii szkockiej, Gabrielem Montgomery,
wdowa po nim, królowa Katarzyna Medycejska odebrała Dianie zamek w Chenonceau,
a w zamian dała jej Chaumont-sur-Loire. Kominek Jeana Goujon, francuskiego
rzeźbiarza wywodzącego się ze Szkoły w Fontainebleau, ozdobiony jest (podobnie
jak i strop kasetonowy) inicjałami Henryka II i Katarzyny Medycejskiej: H i C,
które splecione razem mogły tworzyć literę D oznaczającą Dianę de Poitiers.
Jego odrestaurowanie zawdzięcza się pani Pelouze. Łoże z baldachimem, fotele w
stylu Henryka II pokryte kordybanem i znajdujący się przy łożu cudowny stół z
intarsją pochodzą z epoki renesansu. Bardzo piękny dziewiętnastowieczny brąz
przedstawiający «Dianę d’Anet » upamiętnia faworytę króla. Należy także
zauważyć na kominku portret Katarzyny Medycejskiej - dzieło Sauvage’a. Dwie
tapiserie flandryjskie z XVI wieku.
o znacznych wymiarach przedstawiają: - Tryumf
Siły jadącej na rydwanie zaprzężonym w dwa lwy i w otoczeniu postaci ze Starego
Testamentu. Sentencję łacińską znajdującą się w górnej części obramowania
należy przetłumaczyć: «Kto z całego serca swego dary niebios miłuje, ten nie
cofa się przed wypełnieniem czynów, które dyktuje mu pobożność». - Tryumf
Miłosierdzia. Otoczone epizodami biblijnymi, trzyma ono na jednej dłoni serce,
a drugą wskazuje słońce. Sentencja łacińska oznacza: «Kto w niebezpieczeństwie
okazuje mężne serce, ten po śmierci otrzyma w nagrodę zbawienie». Po lewej
stronie okna: Chrystus z szat obnażony - dzieło Ribalty, Mistrza de Ribery. Po
prawej stronie kominka: Dziewica z dzieciątkiem - dzieło Murillo. Pod tym
obrazem mieści się biblioteczka zawierająca archiwa Chenonceau, z których jeden
dokument, widoczny w witrynie, pozwala rozpoznać podpisy Thomasa Bohier i Diany
de Poitiers.
Zielona Komnata
Gabinet pracy Katarzyny Medycejskiej, która po
śmierci swego małżonka - króla Henryka II - została regentką królestwa. Z tej
właśnie komnaty zarządzała Francją. Na stropie z XVI wieku, zachowanym w
nienaruszonym stanie, można dostrzec dwie przeplatające się litery «C» jej
inicjałów. Tapiseria brukselska z XVI wieku zwana «tapiserią z kokornakiem» («à
l’Aristoloche»), jest zarazem gotycka i renesansowa. Jest wyjątkowa ze względu
na swój pierwotnie zielony kolor, który zmienił się w niebieski oraz z racji
tematyki zainspirowanej odkryciem Ameryki: srebrnych bażantów z Peru, ananasów,
orchidei, granatowców, zwierząt i roślin nieznanych w Europie do 1492 roku.
Po obu stronach drzwi, dwa sekretarzyki
włoskie z XVI wieku. Na ścianach kolekcja obrazów, spośród których do
najważniejszych należą: - Tintoretto: Królowa Saby oraz Portret Doży -
Jordaens: Pijany Sylen - Golsius: Samson i Lew - Ribera : Trzej biskupi - Jouvenet: Jezus wypędzający kupców ze
Świątyni - Spranger: Scena alegoryczna
malowana na metalu. - Veronese: Studium głowy kobiecej - Poussin: Ucieczka do
Egiptu - Van Dyck: Amorek z małpami.
Biblioteka
W tym pokoiku, który był jej czytelnią,
Katarzyna Medycejska ustawiła swój stół do pracy. Rozciąga się z niego
wspaniały widok na rzekę Cher, wyspę i Ogród Diany. Dębowy strop kasetonowy z
1525 r. w stylu włoskim, ze zwisającymi kluczykami, jest jednym z pierwszych
stropów kasetonowych we Francji. Widać na nim inicjały budowniczych zamku TBK
oznaczające: Thomas Bohier i Katherine Briçonnet.
Nad drzwiami: - Andrea del Sarto:
Święta Rodzina oraz po obu bokach: - Bassano: Sceny z
życia Św. Benedykta - Correggio: Męczennica - Jouvenet: Heliodor - Poussin: Porwanie Hebe, Porwanie Ganimedesa,
podczaszowie bogów, porwani na Olimp.
Galeria
Z komnaty Diany de Poitiers przechodzi się
małym korytarzem do galerii. W 1576 roku, według planów Philiberta de l’Orme,
Katarzyna Medycejska kazała Jeanowi Bullant zbudować galerię na moście Diany de
Poitiers. Jest to wspaniała sala balowa wynosząca 60 metrów długości i 6 metrów
szerokości, oświetlona 18 oknami. Posadzka jest wykonana z płytek wapiennych i łupkowych, a strop posiada
widoczne belkowanie. Inauguracja sali odbyła się w 1577 roku podczas
uroczystości zorganizowanych przez Katarzynę Medycejską na cześć jej syna,
króla Henryka III. Na obu krańcach sali znajdują się dwa bardzo piękne kominki
renesansowe, z których jeden jest tylko dekoracją zakrywającą drzwi południowe
prowadzące na lewy brzeg rzeki Cher.
W początku XIX wieku galeria została ozdobiona medalionami pochodzącymi z
Muzeum Petits Augustins, przedstawiającymi słynne postacie historyczne. Podczas
Pierwszej Wojny Światowej, pan Gaston Menier, właściciel zamku w Chenonceau,
urządził tu na własny koszt szpital, którego różne oddziały zajmowały wszystkie
sale zamku. Podczas Drugiej Wojny Światowej rzeka Cher wyznaczała linię
demarkacyjną. Ponieważ wejście zamku znajdowało się w strefie okupowanej (prawy
brzeg), a południowe drzwi galerii prowadziły bezpośrednio na lewy brzeg,
umożliwiło to Ruchowi Oporu przeprowadzenie licznych osób do wolnej strefy.
Przez cały okres wojny bateria niemiecka była gotowa, by w każdej chwili
zniszczyć zamek w Chenonceau.
Kuchnie
Kuchnie zamku w Chenonceau mieszczą się w
potężnych podmurowaniach uformowanych przez dwa pierwsze filary osadzone w
korycie rzeki Cher. Pomieszczenie kredensowe jest niską salą z dwoma
ostrołukowymi sklepieniami. Znajdujący się tutaj kominek z XVI wieku jest
największym kominkiem w zamku. Obok znajduje się piec do pieczenia chleba.
Pomieszczenie kredensowe sąsiaduje z: -
jadalnia przeznaczoną dla personelu zamku, a kiedyś dla szlachciców
otaczających Ludwikę Lotaryńska
-
rzeźnią, w której widać jeszcze haki do zawieszania dziczyzny i kloce do
ćwiartowania mięsa. - spiżarnią służącą
do przechowywania żywności - mostem
prowadzącym do kuchni w ścisłym tego słowa znaczeniu. Pomiędzy filarami widać
platformę, do której cumowano statki z zaopatrzeniem (zgodnie z legendą, jest
nazwana Kąpieliskiem Diany [Bain de Diane] lub Kąpieliskiem Królowej [Bain de
la Reine]). Podczas Pierwszej Wojny Światowej, renesansowe kuchnie zamku
zostały wyposażone w nowoczesne urządzenia, czego wymagało przekształcenie
zamku w szpital.
W komnacie znajduje się jeden z
najpiękniejszych kominków renesansowych. Na okapie widzimy dewizę Thomasa
Bohier: «S’il vient à point, me souviendra» - co nawiązuje do jego herbu
znajdującego się nad drzwiami otoczonymi dwoma syrenami. Umeblowanie składa się
z trzech kredensów francuskich z XV wieku oraz z sekretarzyka włoskiego z XVI
wieku, którego wyjątkowość polega na inkrustacjach z masy perłowej i kości
słoniowej, grawerowany piórem. Jest to prezent ślubny dla Franciszka II i Marii
Stuart. Na ścianie znajduje się portret Diany de Poitiers jako Diany łowczyni,
wykonany przez Le Primatice’a, malarza ze Szkoły w Fontainebleau. Obraz ten
został namalowany w Chenonceau w 1556 roku; na jego ramie znajduje się herb
Diany de Poitiers, księżnej d’Etampes.
Po obu stronach: trzy portrety mężczyzn
Ravesteyna, Autoportret Van Dycka i Kobieta w kryzie Miervelta. Obok, duży
portret Laury Wiktorii Mancini jako Diany łowczyni. Siostrzenica Mazzariniego,
żona Ludwika II, księcia Vendôme, księżna de Mercœur, była właścicielką
Chenonceau w XVII wieku. Obrazy otaczające okno: Archimedes Francisca de
Zurbarana i Dwaj Biskupi (początek XVII wieku). Po prawej stronie kominka, Trzy
Gracje autorstwa Van Loo przedstawiają trzy siostry de Nesle: Panią de
Châteauroux, Panią de Vintimille i Panią de Mailly, które były kolejnymi
faworytami króla Ludwika XV.
Salon
Franciszka I
Na pamiątkę wizyty w Chenonceau z 14 lipca
1650 roku, Ludwik XIV podarował, dużo później, swemu wujowi Księciu Vendôme
swój portret, autorstwa Rigauda, ze wspaniałym obramowaniem wykonanym przez
Lepautre’a, składającym się tylko z czterech potężnych elementów drewnianych.
Król podarował także meble pokryte tapiserią z Aubusson oraz konsolę słynnego
twórcy mebli stylowych, Boulle’a. Na renesansowym kominku, Salamandra i
Gronostaj upamiętniają Franciszka I i królową Klaudię de France. Gzyms
otaczający strop z widocznym belkowaniem nosi inicjały rodu Bohier (TBK). Nad
konsolą znajduje się obraz Dzieciątka Jezus i Świętego Jana Chrzciciela
wykonany przez Rubensa i odkupiony od Józefa Bonaparte, którego Napoleon I,
jego brat, ustanowił królem Hiszpanii
Salon
Ludwika XIV
W salonie znajduje się kolekcja obrazów
francuskich malarzy XVII i XVIII wieku: -
Van Loo: Portret króla Ludwika XV -
Nattier: «Księżna de Rohan» -
Netscher: Portret Chamillarda, ministra Ludwika XIV i portret mężczyzny.
- Jean Ranc: Portret Filipa V, króla
Hiszpanii i wnuka Ludwika XIV. Ponadto, duży portret Samuela Bernard, bankiera
Ludwika XIV, wykonany przez Mignarda. Niezwykle bogaty Samuel Bernard był ojcem
Madame Dupin, której wdzięk i inteligencja są podkreślone na portrecie
wykonanym przez Nattiera. Ludwika Dupin (1706 - 1799), przodek spowinowacony z
George Sand, była właścicielką zamku w Chenonceau w XVIII wieku. Jako
protektorka encyklopedystów, gościła tutaj Woltera, Rousseau, Monteskiusza,
Diderota, d’Alemberta, Fontenelle’a i Bernardina de Saint-Pierre. Jej dobroć,
hojność i inteligencja pozwoliły ochronić Chenonceau przed zniszczeniem podczas
Rewolucji Francuskiej.
Hol
Hol jest
pokryty serią sklepień ostrołukowych, których nierównomiernie rozmieszczone
zworniki tworzą linię łamaną. Koszyki głowic ozdobione są listowiem, różami,
głowami aniołów, chimerami i rogami obfitości. Stworzony w 1515 r., jest jednym
z najpiękniejszych przykładów rzeźbiarstwa dekoracyjnego francuskiego
Renesansu. Przy wejściu w dwóch wnękach nad drzwiami znajdują się posągi: Św.
Jana Chrzciciela (patrona Chenonceau) i Madonny włoskiej w stylu Luca Della
Robbia. Stolik myśliwski wykonany w marmurze włoskim pochodzi z epoki
renesansu. Nad wrotami mieści się nowoczesny witraż (1954 r.), autorstwa
mistrza szklarza Maxa Ingranda, przedstawiający legendę o Świętym Hubercie. Z
holu, dębowe drzwi z XVI wieku prowadzą na schody.
Ich rzeźbione skrzydła przedstawiają Dawne Prawo (w postaci kobiety z
zakrytymi oczami, trzymającej księgę i laskę pielgrzyma) i Nowe Prawo (z
odsłoniętą twarzą i trzymającą palmę oraz kielich). Schody prowadzące na
pierwsze piętro zasługują na szczególną uwagę, gdyż są to jedne z pierwszych
schodów prostych - biegun na biegunie - zbudowanych we Francji w oparciu o
model włoski. Hol jest pokryty pochyłym sklepieniem z żebrami przecinającymi
się pod kątem prostym, skrzyżowania są ozdobione zwornikami, kasetony są
ozdobione twarzami ludzkimi, owocami i kwiatami (niektóre motywy zostały
zniszczone w czasie rewolucji). Dwubiegunowe schody przedzielone są półpiętrem
w formie balkonu z balustradą, skąd widać rzekę Cher. Początek drugiej części
schodów ozdobiony jest bardzo ładnym, starym medalionem przedstawiającym
popiersie kobiety z włosami w nieładzie.
Hol
Katarzyny Briçonnet
Hol pierwszego piętra jest wyłożony małymi płytkami z
terakoty, zdobionymi wzorem kwiatu lilii przeszytej sztyletem. Strop posiada
widoczne belki. Znajdujące się nad drzwiami medaliony z marmuru, przywiezione z
Włoch przez Katarzynę Medycejską, przedstawiają cesarzy rzymskich: Galbę,
Klaudiusza, Germanikusa, Witeliusza i Nerona.
Kolekcja sześciu tapiserii z Audenarde z XVII wieku przedstawia sceny z
polowania, według szkiców Van der Meulena. Hol kończy się balkonem, z którego
widać basztę Tour des Marques i podwórzec. Wyznacza on plan średniowiecznej
fortecy. Po prawej stronie, otoczony tarasami, ogród Diany de Poitiers
dozorowany przez Kancelarię. Po przeciwnej stronie, bardziej intymny, ogród
Katarzyny Medycejskiej i jego centralny basen.
Komnata
Pieciu Królowych
Komnata ta nosi taką nazwę na pamiątkę dwóch córek i
trzech synowych Katarzyny Medycejskiej. Jej córki: królowa Margot (żona Henryka
IV), Elżbieta de France (żona Filipa II Hiszpańskiego) i jej synowe: Maria
Stuart (żona Franciszka II) Elżbieta Austriaczka (żona Karola IX) i Ludwika
Lotaryńska (żona Henryka III).
Strop kasetonowy z XVI wieku pochodzący z apartamentów Ludwiki Lotaryńskiej
zdobią herby pięciu królowych. Kominek pochodzi z okresu renesansu. Na ścianach
zawieszona jest kolekcja tapiserii flandryjskich z XVI wieku przedstawiających:
Oblężenie Troi i Porwanie Heleny, Gry cyrkowe w Koloseum oraz Koronację króla
Davida.
Po lewej stronie kominka, fragment tapiserii z XVI wieku przypomina epizod
z życia Samsona. Wyposażenie meblowe składa się z dużego łoża z baldachimem,
dwóch gotyckich kredensów zwieńczonych dwoma popiersiami kobiet z
polichromowanego drewna z XV wieku oraz z kufra podróżnego nabijanego ćwiekami.
Na ścianach: - Rubens: «Pokłon Trzech
Króli», odkupiony od króla Hiszpanii, jest wstępnym szkicem dzieła znajdującego
się w Muzeum Prado. - Mignard: «Portret Księżnej d’Olonne» - Szkoła Włoska z
XVII wieku : «Apollo u Admeta - Argonauty»
Komnata Katarzyny Medycejskiej
Komnata Katarzyny Medycejskiej jest uwieńczona drewnianym stropem z
kwadratowymi kasetonami, malowanymi i pozłacanymi. W przegródkach można
odczytać liczne inicjały. Można wśród nich odnaleźć herb Medyceuszów; a w
centrum splecione litery «C» oraz «H» od Catherine i Henryka II. Inne kasetony
są ozdobione rzeźbionymi motywami roślinnymi przypominającymi sufit zielonego
gabinetu. Bogate, rzeźbione meble komnaty i niezwykle rzadki komplet tapiserii
z Flandrii pochodzą z XVI wieku. Tapiserie te ilustrują tematykę biblijną,
Życie Samsona. Są one godne uwagi ze względu na ich bordiury wypełnione
zwierzętami symbolizującymi przysłowia (Spryt przewyższa Podstęp) oraz bajki,
jak na przykład Rak i Ostryga.
W centrum komnaty łoże z baldachimem jest charakterystyczne dla Renesansu,
ozdobione fryzami, pilastrami, profilowymi portretami zainspirowanymi
antycznymi medalionami. Po prawej stronie łoża obraz namalowany na drewnie
przez Le Correggia przedstawia Edukację miłosną. Wersja namalowana na płótnie
znajduje się w londyńskiej National Gallery. Kominek i posadzka z terakoty
pochodzą z okresu renesansu.
Gabinet rycin
Komnata Katarzyny Medycejskiej umożliwia dostęp do dwóch małych
pomieszczeń, które tworzą gabinet rycin. Pierwsze pomieszczenie uwydatnia
wspaniały strop, ozdobiony obrazem i elegancki kominek, będące świadectwem
dekoracji Chenonceau dla Madame Dupin w XVIII wieku. W drugim pomieszczeniu, z
widokiem na rzekę Cher, strop i kominek pochodzą z okresu renesansu.
Zgromadzono tu pełną i urozmaiconą kolekcję rysunków oraz rycin
przedstawiających zamek w różnych epokach. Od XVI wieku Diany de Poitiers, od
sangwiny (pierwszy dokument, na którym pojawia się most) do akwarel architektów
z XIX wieku, śledzi się ważne etapy konstrukcji Chenonceau, zmiany projektów
poszczególnych właścicieli, a także opracowywanie ogrodów.
Galeria medycejska
Nowa Galeria Medycejska, znajdująca się na pierwszym piętrze zabytku,
odsłania nigdy niezaprezentowaną kolekcję obrazów, tapiserii, mebli i dzieł
sztuki: «Le château de Chenonceau» (Zamek Chenonceau) - olej pędzla
Pierre’a-Justin Ouvrié (1806-1879); «Le Cher» (Rzeka Cher) - tapiseria z
Neuilly (1883); kredens dwuczęściowy z okresu Haute Époque (okres obejmujący:
Średniowiecze, Renesans i XVII w.) - należący do początkowego wyposażenia Zamku
Chenonceau; posąg «Wenus Medycejskiej»…, nie pomijając cennego Kabinetu
Ciekawostek, jak też dokumentów i archiwów, które pozwalają lepiej pojąć etapy
konstrukcji i znaczące wydarzenia w historii zamku. Wizyta w tym miejscu wzbogacona
jest również biografią sześciu niezwykłych Dam, które przez wieki czuwały nad
losem Chenonceau.
Komnata Cezarego de Vendôme
Pomieszczenie to przypomina Cezarego, księcia de Vendôme, syna króla
Henryka IV i Gabrielli d’Estrées - wuja Ludwika XIV. Cezary de Vendôme został
właścicielem zamku w Chenonceau w 1624 roku. Należy zwrócić uwagę na: - Bardzo ładny strop z widocznymi belkami,
wsparty gzymsem ozdobionym armatkami. -
Renesansowy kominek z herbem Thomasa Bohier został pozłocony i
pomalowany w XIX wieku. - Okno
wychodzące na zachód jest obramowane dwoma drewnianymi kariatydami z XVII wieku.
Ściany pokryte są ciągiem trzech tapiserii Brukselskich z XVII wieku Cykl
Ceres: ilustrujący mit zmiany pór roku. Piękne bordiury, typowe dla Brukseli,
przedstawiają girlandy z owoców i kwiatów wysypujących się z rogów obfitości.
Łoże z baldachimem i pozostałe meble w tej komnacie pochodzą z okresu
renesansu. Po lewej stronie okna: - Murillo: «Portret Świętego Józefa».
Komnata Gabrielli d’Estrées
Komnata ta przypomina Gabriellę d’Estrées, faworytę i wielką miłość króla
Henryka IV oraz matkę jego uznanego syna, Cezarego de Vendôme. Strop z
widocznymi belkami, posadzka, kominek i meble pochodzą z okresu renesansu. Obok
łoża z baldachimem, tapiseria flandryjska z XVI wieku nosi nazwę Sceny z życia
dworskiego, Miłość.
Na trzech pozostałych scianach znajduje się bardzo rzadka kolekcja
tapiserii zwanych Miesiącami Łukasza: Czerwiec (znak Raka, strzyżenie owiec),
Lipiec (znak Lwa, polowanie z sokołem), Sierpień (znak Dziewicy, zapłata dla
żniwiarzy). Ich projekty zawdzięcza się Łukaszowi de Leyde, przyjacielowi
Dürera. Nad sekretarzykiem znajduje się Płótno anonimowe z XVI wieku
przedstawiający Świętą Cecylię, patronkę muzyków. Nad drzwiami znajduje się
dzieło Ribalty: «Dziecko z Barankiem».
Hol drugiego piętra
W holu tym zachowały się nietknięte ślady restauracji dokonanych w XIX
wieku przez architekta Roguet, ucznia mistrza Viollet le Duc, dla Madame
Pelouze, ówczesnej właścicielki. Należy zauważyć tapiserię z Audenaarde z XVI
wieku przedstawiającą Bitwę na Kosowym Polu (15 czerwca 1389 r.). Niepewne
zakończenie tej bitwy przeciwstawiające chrześcijańskich książąt bałkańskich z
Imperium Osmańskim podsumował pokój między królową Serbii, Milicą i Sułtanem
Bayezidem I.
Z obu stron tapiserii, dwa dzieła Pierre’a Justin Ouvrié przedstawiające
zamek Chenonceau. Obydwa kredensy, obydwa stoły oraz posadzka pochodzą z okresu
renesansu. Od XVIII do XIX wieku hol drugiego piętra był powszechnie zwany
Bourbon Vendôme.
Komnata Ludwiki Lotaryńskiej
Po zamordowaniu jej męża, króla Henryka III, przez mnicha Jacques’a
Clément, 1-go sierpnia 1589 roku, Ludwika Lotaryńska zamyka się w Chenonceau i
poświęca się rozmyślaniom i modlitwie. Otoczona niewielką świtą wiernych jej
osób, zawsze ubrana na biało, zgodnie z ceremoniałem żałoby królewskiej,
została nazwana «Białą Królową». Jej komnatę udało się zrekonstruować wokół
pierwotnego stropu. Jest udekorowana symbolami żałobnymi: pióra (lub sterówki
symbolizujące smutek), srebrne łzy, łopaty grabarzy, sznury wdowie, korony
cierniowe i grecka literą lambda (L), inicjał Ludwiki, spleciony z literą eta
(H) od Henryka III, którego portret, pędzla Franciszka Clouet, zdobi narożną
wieżyczkę.
Gotycki Chrystus z cierniową koroną, religijna dekoracja (element nastawy
ołtarzowej z XVI wieku) oraz klęcznik podkreślają atmosferę religijną i żałobną
tej komnaty. Łoże i meble pochodzą z XVI wieku. Siostry zakonne - kapucynki,
które Ludwika Lotaryńska pragnęła osiedlić obok siebie, na trzecim piętrze
zamku, powróciły do swojego klasztoru dopiero w XVII wieku.
Labirynt
Znajdujący się na polanie 70-hektarowego parku labirynt włoski, stworzony
na życzenie Katarzyny Medycejskiej, zawiera 2000 cisów posadzonych na ponad
hektarowej powierzchni. W jego centrum, podwyższona altana umożliwia widok na
całość z wysokości jeźdźca. Ta mała konstrukcja jest pokryta żywą wikliną.
Szczyt jej dachu wieńczy pień cedrowy z posągiem Wenus, u jej boku posąg nimfy
niosącej Bachusa w wieku dziecięcym. Aleja grabowa punktowana wazonami z
posadzonymi bukszpanami i bluszczem otacza labirynt i pozwala dostrzec, po
stronie wschodniej, monumentalne Kariatydy Jeana Goujon.
Ogród Diany de Poitiers
Ogród ten, zaprojektowany przez Duchêne’a, jest zarządzany przez
Kancelarię, dom zarządcy i paziów Katarzyny Medycejskiej. Składa się z ośmiu
dużych, trójkątnych trawników ozdobionych delikatnymi wolutami santoliny (12
000 m2). W centrum, ogród odzyskał swą pierwotną fontannę. Podwyższone tarasy,
które chronią ogród przed przyborem wód rzeki Cher są udekorowane czaszami i
pozwalają dostrzec krzewy, cisy, trzmieliny, bukszpany i kaliny wawrzynowate,
które nadają rytm geometrii masywów. Ponad sto ketmii (hibiskusów) piennych
kwitnie tu latem. Mury wspierające tarasy są pokryte pnącymi różami Iceberg.
Ogród Katarzyny Medycejskiej
Bardziej intymny (5500 m2), jest doskonałym przykładem wyrafinowania.
Wzdłuż brzegu rzeki Cher, jego aleje oferują wspaniały widok na zachodnią
fasadę zamku. Jego wzór opiera się na pięciu połaciach pokrytych trawą, zebranych
wokół eleganckiego basenu o kształcie okręgu i obramowanych kulami
bukszpanu. Róże na łodygach i sznury
lawendy wyznaczają jego harmonijny szlak, wydłużony w 1825 roku ku Oranżerii,
parkiem w stylu angielskim, zaprojektowanym przez Lorda Seymoura. Otwierająca
się od strony północnej perspektywa na zielony ogród i Oranżerię zawdzięczana
jest Bernardowi Palissy.
Ferma z XVi wieku
Ferma, wspaniały kompleks z XVI wieku, obejmujący stajnie Katarzyny
Medycejskiej, otwiera się ku ogrodowi warzywnemu. W swoim centrum, budynek
chroni pracownię kwiaciarską, gdzie przez cały rok pracuje dwóch kwiaciarzy.
Jako nierozdzielna część uroku Chenonceau, ukwiecanie każdego pomieszczenia
zamku jest zapewnianie codziennie. Świeże kwiaty, ogień w kominkach zimą,
obrazują stałą troskę zamku, by przyjąć osoby zwiedzające jak gości.
Ogród warzyw i Kwiatów
Ogród warzywny, otwarty dla zwiedzających, zaprasza do wędrówki. Jest
zorganizowany w dwunastu kwadratach otoczonych jabłoniami i różami piennymi
Queen Elisabeth, na ponad hektarowej powierzchni. Około dziesięciu ogrodników
uprawia tu około stu gatunków kwiatów ciętych, których wymaga dekoracja kwietna
zamku oraz ponad 400 krzewów róż. Zwiedzający mogą tu również poznać liczne
gatunki warzyw i roślin oraz zadziwiających kwiatów, jak tuberozy i agapanty.
Dwie dawne szklarnie pozwalają uprawiać cebulki hiacyntów, amarylisów,
narcyzów, tulipanów i siać nasiona. Napotykane podczas spaceru ptaki i
zwierzęta sąsiadują z osłami znajdującymi się w Parku Osłów położonym obok
ogrodu.
© LekierFranceTours 2023